FC Tottenham Hotspur -Tottenham Hotspur F.C.

Tottenham Hotspur

Pełne imię i nazwisko	Klub piłkarski Tottenham Hotspur
Pseudonimy	Białe Lily
Krótkie imię	Ostrogi
Założony	5 września 1882 ; 139 lat temu jako Hotspur FC ( 1882-09-05 )
Grunt	Stadion Tottenham Hotspur
Pojemność	62,850
Właściciel	ENIC International Ltd. (85,55%)
Przewodniczący	Daniel Levy
Główny trener	Antonio Conte
Liga	Premier League
2020–21	Premier League, 7 z 20
Stronie internetowej	Strona klubu
Kolory domu Wyjazdowe kolory Trzecie kolory
Obecny sezon

Tottenham Hotspur Football Club , powszechnie określany jako Tottenham ( / ˈtɒtɒtənəm / ) lub Spurs, to angielski profesjonalny klub piłkarski z siedzibą w Tottenham w Londynie, który rywalizuje w Premier League, najwyższej klasie angielskiej piłki nożnej . Drużyna rozgrywa swoje mecze domowe na stadionie Tottenham Hotspur, który może pomieścić 62 850 mic od kwietnia 2019 roku, zastępując ich dawny dom White Hart Lane, który został zburzony, aby zrobić mice dla nowego stadionu na tym samym micu.

Założony w 1882 r. symbolem Tottenhamu jest kogut stojący na piłce nożnej, z łacińską dewizą Audere est Facere („odważyć się to zrobić”). Od sezonu 1898–99 klub tradycyjnie nosi białe koszule i granatowe spodenki. Ich poligon znajduje się na Hotspur Way w Bulls Cross w londyńskiej dzielnicy Enfield . Po swoim powstaniu, Tottenham po raz pierwszy wygrał Puchar Anglii w 1901 roku, jako jedyny klub spoza ligi, który to zrobił od czasu powstania Football League w 1888 roku. Tottenham był pierwszym klubem w XX wieku, który osiągnął ligę i FA Cup Double, wygrywając oba konkursy w sezonie 1960/61 . Po udanej obronie Pucharu Anglii w 1962 roku, w 1963 roku zostali pierwszym brytkim klubem, który wygrał klubowe rozgrywki UEFA – Puchar Zdobywców Pucharów . Byli także inauguracyjnymi zwycięzcami Pucharu UEFA w 1972 roku, stając się pierwszym brytkim klubem, który zdobył dwa różne główne europkie trofea. W każdej z sześciu dekad, od lat 50. do 2000., zdobyli co najmniej jedno wielkie trofeum – osiągnięcie porównywalne tylko z Manchesterem United .

W krajowej piłce nożnej Spurs zdobyli dwa tytuły mistrzowskie, osiem Pucharów Anglii, cztery Puchary Ligi i siedem Tarcz Wspólnoty FA . W europkim futbolu zdobyli jeden Puchar Zdobywców Pucharów i dwa Puchary UEFA . Tottenham był także wicemistrzem Ligi Mistrzów UEFA 2018-19 . Od dawna rywalizują z pobliskim klubem Arsenal, z którym rywalizują w derbach północnego Londynu . Tottenham należy do ENIC Group, która kupiła klub w 2001 roku. Wartość klubu została oszacowana na 1,67 miliarda funtów (2,3 miliarda dolarów) w 2021 roku i był dziewiątym najlepiej zarabiającym klubem piłkarskim na świecie, z rocznymi przychodami na poziomie 390,9 miliona funtów w 2020 roku.

Historia

Formacja i wczesne lata (1882-1908)

Pierwsza i druga drużyna Spurs w 1885 roku. Prezes klubu John Ripsher w górnym rzędzie w drugim rzędzie po prawej, kapitan drużyny Jack Jull w środkowym rzędzie czwarty po lewej, Bobby Buckle w dolnym rzędzie drugi po lewej

Pierwotnie nazwany Hotspur Football Club, klub został założony 5 września 1882 przez grupę uczniów kierowanych przez Bobby'ego Buckle'a . Byli członkami Hotspur Cricket Club, a klub piłkarski został utworzony, aby uprawiać sport w miesiącach zimowych. Rok później chłopcy szukali pomocy w klubie u Johna Ripshera, nauczyciela klasy biblijnej w All Hallows Church, który został pierwszym prezesem klubu i jego skarbnikiem. Ripsher pomagał i wspierał chłopców przez lata formowania się klubu, reorganizował się i znalazł dla niego pomieszczenia. W kwietniu 1884 klub został przemianowany na „Tottenham Hotspur Football Club”, aby uniknąć pomyłek z innym londyńskim klubem o nazwie Hotspur, którego poczta została przez pomyłkę dostarczona do północnego Londynu. Pseudonimy dla klubu to „Spurs” i „The Lilywhites”.

Sandy Brown (niewidoczny) strzelił trzeciego gola dla Tottenhamu Hotspur w powtórce finału FA Cup 1901 przeciwko Sheffield United

Początkowo chłopcy rozgrywali mecze między sobą oraz mecze towarzyskie z innymi lokalnymi klubami. Pierwszy zarejestrowany mecz odbył się 30 września 1882 roku z lokalną drużyną Radicals, w której Hotspur przegrał 2:0. Zespół wszedł do swojego pierwszego konkursu pucharowego w London Association Cup i wygrał 5-2 w swoim pierwszym konkurencyjnym meczu 17 października 1885 roku przeciwko zespołowi zakładowemu firmy o nazwie St Albans. Spotkania klubu zaczęły budzić zainteresowanie lokalnej społeczności, a frekwencja na jego rodzimych meczach wzrosła. W 1892 roku po raz pierwszy zagrali w lidze, krótkotrwałym Sojuszu Południowym .

Klub przeszedł na zawodowstwo 20 grudnia 1895 roku, a latem 1896 roku został przyjęty do pierwszej ligi Ligi Południowej . W dniu 2 marca 1898 roku klub stał się również spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, Tottenham Hotspur Football and Athletic Company. Niedługo potem Frank Brettell został pierwszym w historii menedżerem Spurs i podpisał kontrakt z Johnem Cameronem, który przejął funkcję menedżera gracza, gdy Bretell odszedł rok później. Cameron miałby znaczący wpływ na Spurs, pomagając klubowi zdobyć pierwsze trofeum, tytuł Ligi Południowej w sezonie 1899-1900 . W następnym roku Spurs wygrał Puchar Anglii 1901, pokonując Sheffield United 3-1 w powtórce finału, po tym jak pierwszy mecz zakończył się remisem 2-2. W ten sposób stali się jedynym klubem spoza Ligi, który osiągnął ten wyczyn od czasu powstania Football League w 1888 roku.

Wczesne dziesięciolecia w Football League (1908-1958)

W 1908 roku klub został wybrany do Football League Second Division i awansował do First Division w swoim pierwszym sezonie, zajmując drugie mice. W 1912 roku kierownikiem został Peter McWilliam ; Tottenham zakończył na dole ligi pod koniec sezonu 1914-15, kiedy piłka nożna została zawieszona z powodu I wojny światowej . Spurs zostały zdegradowane do Second Division po wznowieniu ligowej piłki nożnej po wojnie, ale szybko wróciły do ​​First Division jako mistrzowie Second Division w sezonie 1919-20 .

Kapitan Spurs Arthur Grimsdell pokazuje puchar fanom na Tottenham High Road po finale w 1921 roku

23 kwietnia 1921 roku McWilliam poprowadził Spurs do drugiego zwycięstwa w Pucharze Anglii, pokonując Wolverhampton Wanderers 1:0 w finale Pucharu . Spurs zajęli drugie mice za Liverpoolem w lidze w 1922 roku, ale zajęli mice w środku tabeli w ciągu następnych pięciu sezonów. Ostrogi spadły w sezonie 1927-28 po odejściu McWilliama. Przez większość lat 30. i 40. Spurs marniał w Drugiej Dywizji, z wyjątkiem krótkiego powrotu do najwyższej klasy w sezonach 1933-34 i 1934-35 .

Były zawodnik Spurs, Arthur Rowe, został menedżerem w 1949 roku. Rowe rozwinął styl gry, znany jako „ pchaj i biegnij ”, który okazał się skuteczny we wczesnych latach jako menedżer. Zabrał drużynę z powrotem do First Division po tym, jak w sezonie 1949-50 zajął pierwsze mice w Second Division . W swoim drugim sezonie Tottenham zdobył swój pierwszy w historii tytuł mistrza ligi najwyższej klasy, kiedy zajęli pierwsze mice w pierwszej lidze w sezonie 1950/51 . Rowe zrezygnował w kwietniu 1955 z powodu choroby wywołanej stresem z kierowania klubem. Przed odejściem podpisał kontrakt z jednym z najbardziej znanych piłkarzy Spurs, Dannym Blanchflowerem, który dwukrotnie zdobył tytuł Piłkarza Roku FWA w Tottenham.

Bill Nicholson i lata chwały (1958-1974)

Danny Blanchflower z trofeum Pucharu Zdobywców Pucharów UEFA w 1963 r.

Bill Nicholson przejął funkcję menedżera w październiku 1958 roku. Stał się najbardziej utytułowanym menedżerem klubu, prowadząc drużynę do wielkiego sukcesu trofeowego trzy sezony z rzędu na początku lat 60.: podwójnego w 1961 r., Pucharu Anglii w 1962 r. i Zdobywców Pucharów Puchar w 1963 roku . Nicholson pozyskał Dave'a Mackay'a i Johna White'a w 1959, dwóch wpływowych graczy z dwuosobowej drużyny, oraz Jimmy'ego Greavesa w 1961, najbardziej płodnego strzelca w historii najwyższej klasy angielskiego futbolu .

Sezon 1960/61 rozpoczął się od serii 11 zwycięstw, po których nastąpił remis i kolejne cztery zwycięstwa, w tym czasie najlepszy start w historii jakiegokolwiek klubu w najwyższej klasie angielskiej piłki nożnej. Tytuł zdobyli 17 kwietnia 1961 roku, kiedy pokonali u siebie wicemistrza Sheffield Wednesday 2:1, a do rozegrania zostały jeszcze trzy mecze. Dublet został osiągnięty, gdy Spurs wygrali 2:0 z Leicester City w finale FA Cup 1960-61 . Był to pierwszy dublet XX wieku i pierwszy odkąd Aston Villa dokonała tego wyczynu w 1897 roku . W następnym roku Spurs wygrali kolejny Puchar Anglii po pokonaniu Burnley w finale Pucharu Anglii w 1962 roku .

15 maja 1963 Tottenham został pierwszym brytkim zespołem, który zdobył europkie trofeum, wygrywając Puchar Zdobywców Pucharów w latach 1962-63, pokonując w finale Atlético Madryt 5:1 . Spurs stał się także pierwszą brytką drużyną, która zdobyła dwa różne europkie trofea, wygrywając Puchar UEFA w latach 1971-72 z odbudowanym zespołem, w skład którego wchodzili Martin Chivers, Pat Jennings i Steve Perryman . Wygrali także Puchar Anglii w 1967 i dwa Puchary Ligi (w 1971 i 1973 ). W sumie Nicholson zdobył osiem głównych trofeów w ciągu 16 lat spędzonych w klubie jako menedżer.

Burkinshaw do Venables (1974-1992)

Znani gracze Spurs z początku lat 80. to Steve Perryman, Osvaldo Ardiles i Glenn Hoddle . Ajax kontra Spurs 1981.

Spurs weszły w okres spadku po sukcesach wczesnych lat 70., a Nicholson zrezygnował po słabym początku sezonu 1974-75 . Zespół został następnie zdegradowany pod koniec sezonu 1976/77 z Keith Burkinshaw jako menedżerem. Burkinshaw szybko przywrócił klub do najwyższej klasy, budując zespół, w skład którego wchodził Glenn Hoddle, a także dwóch Argentyńczyków, Osvaldo Ardiles i Ricardo Villa, co było niezwykłe, ponieważ gracze spoza Wysp Brytkich byli wówczas rzadkością. Zespół, który odbudował Burkinshaw, wygrał Puchar Anglii w 1981 i 1982 roku oraz Puchar UEFA w 1984 roku .

Lata 80. to okres zmian, które rozpoczęły się nową fazą przebudowy White Hart Lane, a także zmianą dyrektorów. Irving Scholar przejął klub i przeniósł go w bardziej komercyjnym kierunku, co zapoczątkowało przekształcanie angielskich klubów piłkarskich w przedsiębiorstwa komercyjne. Zadłużenie w klubie ponownie doprowadziło do zmiany zarządu, a Terry Venables połączył siły z biznesmenem Alanem Sugar w czerwcu 1991 roku, aby przejąć kontrolę nad Tottenham Hotspur plc . Venables, który został menedżerem w 1987 roku, podpisał kontrakty z takimi graczami, jak Paul Gascoigne i Gary Lineker . Pod Venables, Spurs wygrał FA Cup 1990-91, co czyni go pierwszym klubem, który wygrał osiem FA Cups.

Piłka nożna Premier League (1992-obecnie)

Spurs graczy sezonu 2016-17, w tym Harry Kane, Dele Alli, Son Heung-min, Christian Eriksen, Victor Wanyama i Jan Vertonghen

Tottenham był jednym z pięciu klubów, które naciskały na założenie Premier League, stworzonej za zgodą The Football Association, zastępując Football League First Division jako najwyższą ligę angielskiej piłki nożnej. Pomimo kolejnych menedżerów i graczy, takich jak Teddy Sheringham, Jürgen Klinsmann i David Ginola, przez długi okres w Premier League, aż do późnych lat 2000, Spurs przez większość sezonów kończyli środkowe tabeli z kilkoma zdobytymi trofeami. Wygrali Puchar Ligi w 1999 roku pod wodzą George'a Grahama i ponownie w 2008 roku pod wodzą Juande Ramosa . Wydajność poprawiła się pod rządami Harry'ego Redknappa z takimi graczami jak Gareth Bale i Luka Modrić, a klub znalazł się w pierwszej piątce na początku 2010 roku.

W lutym 2001 roku Sugar sprzedał swoje udziały w Spurs firmie ENIC Sports plc, prowadzonej przez Joe Lewisa i Daniela Levy, i ustąpił ze stanowiska prezesa. Lewis i Levy mieliby ostatecznie posiadać 85% klubu, a Levy był odpowiedzialny za prowadzenie klubu. Wyznaczyli Mauricio Pochettino na głównego trenera, który grał tę rolę w latach 2014-2019. Pod Pochettino Spurs zajęli drugie mice w sezonie 2016-17, ich najwyższy wynik w lidze od sezonu 1962-63 i awansowali do finału Ligi Mistrzów UEFA w 2019 roku pierwszy klub w finale Ligi Mistrzów UEFA, ostatecznie przegrywając finał z przyszłymi mistrzami Liverpoolem 2-0 . Pochettino został następnie zwolniony po słabym początku sezonu 2019-20 w listopadzie 2019 r. i został zastąpiony przez José Mourinho . Kadencja Mourinho trwała jednak tylko 17 miesięcy; został zwolniony w kwietniu 2021 i zastąpiony przez tymczasowego głównego trenera Ryana Masona na pozostałą część sezonu 2020-21 . Nuno Espírito Santo został mianowany nowym menedżerem na sezon 2021–22 30 czerwca 2021, ale został zwolniony po zaledwie 4 miesiącach i zastąpiony przez Antonio Conte .

Stadiony/place zabaw

Wczesne podstawy

Spurs rozgrywali swoje wczesne mecze na terenach publicznych na końcu Park Lane na Tottenham Marshes, gdzie musieli wyznaczyć i przygotować własne boisko. Od czasu do czasu na bagnach dochodziło do bójek w sporach z innymi drużynami o użytkowanie terenu. Pierwszy mecz Spurs ogłoszony przez lokalną prasę odbył się na Tottenham Marshes 6 października 1883 roku przeciwko Brownlow Rovers, w którym Spurs wygrało 9:0. To właśnie na tym terenie, w 1887 roku, Spurs po raz pierwszy grali z drużyną, która później stała się ich największym rywalem, Arsenalem (wtedy znanym jako Royal Arsenal), prowadząc 2-1, dopóki mecz nie został odwołany z powodu słabego światła po drużynie gości przybył późno.

Northumberland Park, 28 stycznia 1899, Spurs vs Newton Heath (później przemianowany na Manchester United )

Ponieważ grali w publicznym parku, klub nie mógł pobierać opłat za wstęp i chociaż liczba widzów wzrosła do kilku tysięcy, nie przynosił żadnych rachunków za bramkę. W 1888 roku klub wynajął boisko między numerami 69 i 75 Northumberland Park za 17 funtów rocznie, gdzie widzowie otrzymywali 3 pensy za mecz, podwyższone do 6 pensów za remisy pucharowe. Pierwszy mecz w parku rozegrano 13 października 1888 r., mecz rezerwowy, na który kwity bramkowe wyniosły 17 szylingów. Pierwsza trybuna z nieco ponad 100 micami siedzącymi i przebieralniami została zbudowana na parterze na sezon 1894/95, kosztem 60 funtów. Jednak kilka tygodni później stoisko zostało wysadzone i trzeba było je naprawić. W kwietniu 1898 roku 14 000 fanów pojawiło się, aby obejrzeć grę Spurs w Woolwich Arsenal. Widzowie wspięli się na dach stoiska z przekąskami, aby mieć lepszy widok na mecz. Stojak runął, powodując kilka obrażeń. Ponieważ Northumberland Park nie mógł już poradzić sobie z większymi tłumami, Spurs zostali zmuszeni do szukania większego terenu i przenieśli się na mice White Hart Lane w 1899 roku.

Biały Hart Lane

Pierwszy mecz na White Hart Lane, Spurs vs Notts County na oficjalne otwarcie 4 września 1899 r

Teren White Hart Lane został zbudowany na nieużywanej szkółce roślin, należącej do browaru Charringtons i znajduje się za domem publicznym o nazwie White Hart na Tottenham High Road (droga White Hart Lane faktycznie leży kilkaset metrów na północ od głównego wejścia). Teren był początkowo wydzierżawiony od Charringtons, a trybuny, z których korzystali w Northumberland Park, zostały tu przeniesione, dając schronienie dla 2500 widzów. Hrabstwo Notts było pierwszymi gośćmi „The Lane” w towarzyskim spotkaniu obserwowanym przez 5000 osób i przynoszącym 115 funtów w rachunkach; Spurs wygrał 4-1. Queens Park Rangers stali się pierwszymi rywalizującymi gośćmi na boisku, a 11 000 osób widziało, jak przegrali 1:0 z Tottenhamem. W 1905 Tottenham zebrał wystarczającą ilość pieniędzy, aby kupić prawo własności do ziemi, jak również ziemi na północnym krańcu (Paxton Road).

Od 1909 roku Tottenham wystawiał posąg koguta, po raz pierwszy wykonany z brązu przez byłego gracza

Po przyjęciu Spurs do Football League klub rozpoczął budowę nowego stadionu, z trybunami zaprojektowanymi przez Archibalda Leitcha budowanymi przez następne dwie i pół dekady. Trybuna Zachodnia została dodana w 1909 roku, trybuna wschodnia również została pokryta w tym roku i rozbudowana o kolejne dwa lata później. Zyski ze zwycięstwa w Pucharze Anglii w 1921 roku zostały wykorzystane do budowy zadaszonego tarasu na końcu Paxton Road, a koniec Park Lane został zbudowany za ponad 3000 funtów jakieś dwa lata później. Zwiększyło to pojemność stadionu do około 58 000, z micem dla 40 000 pod osłoną. East Stand (Worcester Avenue) został ukończony w 1934 roku, co zwiększyło pojemność do około 80 000 widzów i kosztowało 60 000 funtów.

Zdjęcie lotnicze White Hart Lane . Przebudowa tego stadionu rozpoczęła się na początku lat 80-tych i zakończyła pod koniec lat 90-tych.

Od początku lat 80. stadion przeszedł kolejną, poważną fazę przebudowy. Zachodnia trybuna została zastąpiona drogą nową konstrukcją w 1982 roku, a wschodnia trybuna została odnowiona w 1988 roku. W 1992 roku, zgodnie z zaleceniami Raportu Taylora, aby kluby Premier League wyeliminowały mica dla stojących, dolne tarasy trybuny południowej i wschodniej zostały przekształcone w mica siedzące, a trybuna północna stanie się wielomicowa w następnym sezonie. Przebudowa South Stand została zakończona w marcu 1995 roku i obejmowała pierwszy gigantyczny telewizor Sony Jumbotron TV do transmisji na żywo z meczów i meczów wyjazdowych. W sezonie 1997-98 stoisko Paxton Road otrzymało nową górną kondygnację i drugi ekran Jumbotron. Niewielkie zmiany w konfiguracji siedzeń zostały wprowadzone w 2006 roku, zwiększając pojemność stadionu do 36 310.

Na przełomie tysiącleci pojemność White Hart Lane stała się mniza niż w innych głównych klubach Premier League. Rozpoczęto rozmowy na temat przyszłości terenu i rozważono szereg projektów, takich jak zwiększenie pojemności stadionu poprzez przebudowę obecnej lokalizacji lub wykorzystanie Stadionu Olimpkiego w Londynie w 2012 roku w Stratford . Ostatecznie klub zdecydował się na Northumberland Development Project, w ramach którego nowy stadion miałby zostać zbudowany na większym kawałku ziemi, który obejmował istniejący teren. W 2016 roku usunięto północno-wschodni narożnik stadionu, aby ułatwić budowę nowego stadionu. Ponieważ zmnizyło to pojemność stadionu poniżej wymaganej dla meczów europkich, Tottenham Hotspur rozegrał wszystkie europkie mecze domowe w latach 2016-17 na stadionie Wembley . Na Lane nadal odbywały się krajowe mecze sezonu 2016-17, ale wyburzenie reszty stadionu rozpoczęło się dzień po ostatnim meczu sezonu, a White Hart Lane został całkowicie zburzony pod koniec lipca 2017 roku.

Stadion Tottenham Hotspur

Stadion Tottenham Hotspur

W październiku 2008 roku klub ogłosił plan budowy nowego stadionu bezpośrednio na północ od istniejącego stadionu White Hart Lane, z południową częścią nowego boiska nachodzącą na północną część Lane. Ta propozycja stałaby się Projektem Rozwoju Northumberland . Klub złożył wniosek o planowanie w październiku 2009 r., ale po krytycznych reakcjach na plan został wycofany na rzecz znacznie zmienionego wniosku o planowanie stadionu i innych związanych z nim inwestycji. Nowy plan został ponownie przedłożony i zatwierdzony przez Radę Haringey we wrześniu 2010 r., a umowa dotycząca projektu Northumberland Development została podpisana 20 września 2011 r.

Fani prezentujący klubowe motto „Odważ się to zrobić” na trybunie południowej przed ćwierćfinałem Ligi Mistrzów UEFA z Manchesterem City 9 kwietnia 2019 r.

Po długim opóźnieniu w związku z obowiązkowym zamówieniem na zakup lokalnych firm zlokalizowanych na działce na północ od stadionu i rozstrzygniętym na początku 2015 r. zaskarżeniu nakazu, 17 grudnia 2015 r. Rada Haringey zatwierdziła wniosek planistyczny na kolejny nowy projekt. Budowa ruszyła w 2016 roku, a otwarcie nowego stadionu zaplanowano na sezon 2018-19. W trakcie budowy wszystkie mecze domowe Tottenhamu w sezonie 2017-18, a także wszystkie z wyjątkiem pięciu w sezonie 2018-19 rozegrano na stadionie Wembley . Po dwóch udanych wydarzeniach testowych Tottenham Hotspur oficjalnie przeniósł się na nowy teren 3 kwietnia 2019 r. w meczu Premier League z Crystal Palace, w którym Spurs wygrało 2-0. Nowy stadion nosi nazwę Tottenham Hotspur Stadium, a porozumienie w sprawie praw do nazwy zostało osiągnięte.

Teren treningowy

Wczesny poligon używany przez Tottenham znajdował się na Brookfield Lane w Cheshunt w Hertfordshire . Klub kupił 11-akrowy teren używany przez Cheshunt FC w 1952 roku za 35 000 funtów. Posiadał trzy boiska, w tym mały stadion z małą trybuną używaną do meczów przez drużynę juniorów. Stadion został później sprzedany za ponad 4 miliony, a klub przeniósł go do Spurs Lodge na Luxborough Lane, Chigwell w Essex, otwartego we wrześniu 1996 roku przez Tony'ego Blaira . Poligon i centrum prasowe w Chigwell były wykorzystywane do 2014 roku.

W 2007 roku Tottenham kupił teren przy Bulls Cross w Enfield, kilka mil na południe od ich dawnego terenu w Cheshunt. Nowy plac treningowy został zbudowany na tym terenie za 45 milionów funtów, który został otwarty w 2012 roku. Teren o powierzchni 77 akrów ma 15 trawiastych boisk i półtora boiska sztucznego, a także zadaszone sztuczne boisko w głównym budynku . Główny budynek na Hotspur Way posiada również hydroterapię i baseny, sale gimnastyczne, zaplecze medyczne, jadalnie i mica odpoczynku dla graczy, a także sale lekcyjne dla graczy akademickich i uczniów. W 2018 r. na farmie Myddleton obok mica treningowego dobudowano 45-sypialniową chatę dla graczy z zapleczem gastronomicznym, leczniczym, wypoczynkowym i rehabilitacyjnym. Jest ona używana głównie przez pierwszą drużynę Tottenhamu i zawodników Akademii, ale była również używana przez krajową drużyny piłkarskie – pierwszymi gośćmi, którzy skorzystali z obiektów na micu, była drużyna brazylka przygotowująca się do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018 .

Herb

W latach 1956-2006 w herbie klubu znajdowała się tarcza herbowa, na której znajdowało się wiele lokalnych punktów orientacyjnych i stowarzyszeń

Od czasu finału Pucharu Anglii w 1921 roku w herbie Tottenham Hotspur widnieje kogucik . Mówi się, że Harry Hotspur, od którego pochodzi nazwa klubu, otrzymał przydomek Hotspur, gdy wbijał ostrogi, aby jego koń jechał szybciej, gdy szarżował w bitwach, a ostrogi są również związane z walkami z kogutami . Klub używał ostróg jako symbolu w 1900 roku, które następnie przekształciły się w walczącego koguta. Były zawodnik, William James Scott, wykonał odlew z brązu koguta stojącego na piłce nożnej za 35 funtów (równowartość 3730 funtów w 2020 r.), a następnie ta figurka o długości 9 stóp i 6 cali (2,90 m) została umieszczona na szczycie West Stand pod koniec sezonu 1909-10. Od tego czasu godło koguta i piłki stało się częścią tożsamości klubu. Herb klubu na koszulce używanej w 1921 roku przedstawiał koguta w tarczy, ale pod koniec lat 60. zmieniono go na koguta siedzącego na piłce.

W latach 1956-2006 Spurs używali fałszywej tarczy heraldycznej z wieloma lokalnymi punktami orientacyjnymi i skojarzeniami. Zamek to Bruce Castle, 400 jardów nad ziemią, a drzewa to Siedem Sióstr . Ramiona zawierały łacińskie motto Audere Est Facere (odważyć się to zrobić).

W 1983 roku, aby przezwyciężyć nieautoryzowany „piracki” merchandising, herb klubu został zmieniony przez dodanie dwóch czerwonych lwów heraldycznych otaczających tarczę (pochodzących z ramion rodziny Northumberland, której członkiem był Harry Hotspur), a także motto przewiń . To urządzenie pojawiało się na zestawach do gry Spurs przez trzy sezony 1996-99.

W 2006 roku, w celu rebrandingu i unowocześnienia wizerunku klubu, herb i herb klubu zostały zastąpione profesjonalnie zaprojektowanym logo/emblematem. Ta modernizacja pokazała gładszego i bardziej eleganckiego koguta stojącego na starej piłce nożnej. Klub twierdził, że zrezygnował z nazwy klubu i będzie używał zmienionego logo tylko na zestawach do gry. W listopadzie 2013 r. Tottenham zmusił nieligowy klub Fleet Spurs do zmiany odznaki, ponieważ jego nowy projekt był „zbyt podobny” do herbu Tottenhamu.

Herb używany w sezonie 2017-18

W 2017 roku Spurs dodało tarczę wokół logo koguta na koszulkach, podobnie jak znaczek z lat 50., ale z kogutem o nowoczesnym designie.

Zestaw

Pierwszy strój Tottenhamu zarejestrowany w 1883 roku zawierał granatową koszulę z literą H na szkarłatnej tarczy na lewej piersi oraz białe bryczesy. W 1884 lub 1885 klub zmienił się na "ćwiartki" podobne do Blackburn Rovers po obejrzeniu ich wygranych w 1884 FA Cup Final . Po przeprowadzce do Northumberland Park w 1888 roku wrócili do granatowych koszul na sezon 1889/90 . Ich strój ponownie zmienił się na czerwoną koszulę i niebieskie spodenki w 1890 roku i przez pewien czas zespół był znany jako „The Tottenham Reds”. Pięć lat później, w 1895 roku, kiedy stali się klubem zawodowym, przeszli na zestaw w czekoladowo-złote paski.

W sezonie 1898-99, ich ostatnim roku w Northumberland Park, klub zmienił kolory na białe koszule i niebieskie spodenki, taki sam jak w przypadku Preston North End . Od tego czasu kolor biały i granatowy pozostały podstawowymi kolorami klubu, a białe koszule nadają drużynie przydomek „The Lilywhites”. W 1921 roku, po zdobyciu Pucharu Anglii, do koszulki dodano znaczek koguta. W 1939 roku numery po raz pierwszy pojawiły się na plecach koszuli. W 1991 roku klub jako pierwszy założył szorty o długim kroju, co było innowacją w czasach, gdy wszystkie stroje piłkarskie zawierały szorty wycięte powyżej kolan.

Na początku zespół grał w strojach sprzedawanych przez lokalnych dostawców. Pierwszym dostawcą nagranych koszulek Spurs była firma przy Seven Sisters Road, HR Brookes. W latach dwudziestych Bukta produkował koszulki dla klubu. Od połowy lat 30. XX wieku Umbro był dostawcą przez czterdzieści lat, aż do podpisania umowy z Admirałem w 1977 r. na dostarczenie zespołowi ich zestawów. Chociaż stroje Umbro w ogólnych kolorach były sprzedawane fanom futbolu od 1959 roku, to właśnie dzięki umowie z Admiralem rynek replik koszulek zaczął się rozwijać. Admiral zmienił zwykłe kolory wcześnizych pasków na koszule o bardziej wyszukanych wzorach, które zawierały logo producenta, paski na rękawach i wykończenia na brzegach. Admirał został zastąpiony przez Le Coq Sportif latem 1980 roku. W 1985 roku firma Spurs nawiązała współpracę biznesową z Hummelem, który następnie dostarczył paski. Jednak próba Tottenhamu rozszerzenia biznesowej strony klubu nie powiodła się i w 1991 roku wrócili do Umbro. Następnie pojawiły się Pony w 1995, Adidas w 1999, Kappa w 2002 i pięcioletni kontrakt z Pumą w 2006. W marcu 2011 Under Armour ogłosił pięcioletni kontrakt na dostarczanie Spurs koszul i innej odzieży od samego początku z 2012–2013, z domowymi, wyjazdowymi i trzecimi strojami ujawnionymi w lipcu i sierpniu 2012 r. Koszulki zawierają technologię, która może monitorować tętno i temperaturę zawodników oraz przesyłać dane biometryczne do sztabu szkoleniowego. W czerwcu 2017 roku ogłoszono, że Nike będzie nowym dostawcą strojów, z zestawem na lata 2017-18 wydany 30 czerwca, z herbem Spurs otoczonym tarczą, oddając hołd sezonowi Spurs 1960/61, w którym stali się pierwszy powojenny klub, który wygrał zarówno Football League First Division, jak i FA Cup. W październiku 2018 r. Nike zawarł z klubem 15-letnią umowę o wartości podobno 30 milionów funtów rocznie na dostarczanie ich strojów do 2033 r.

Sponsoring koszulek w angielskiej piłce nożnej został po raz pierwszy przyjęty przez nieligowy klub Kettering Town FC w 1976 roku, mimo że został zakazany przez FA. FA wkrótce zniosła zakaz, a praktyka ta rozprzestrzeniła się na główne kluby, gdy sponsorowane koszulki były dozwolone w meczach nietelewizyjnych w 1979 r., A także w grach telewizyjnych w 1983 r. W grudniu 1983 r., po tym, jak klub został wprowadzony na Londyńską Giełdę Papierów Wartościowych, Holsten stał się pierwszym komercyjnym logo sponsora, które pojawiło się na koszulce Spurs. Kiedy Thomson został wybrany jako sponsor zestawu w 2002 roku, niektórzy fani Tottenhamu byli niezadowoleni, ponieważ logo z przodu koszulki było czerwone, kolor ich najbliższego rywala, Arsenalu . W 2006 roku Tottenham podpisał umowę sponsorską o wartości 34 milionów funtów z grupą kasyn internetowych Mansion.com . W lipcu 2010 roku firma Spurs ogłosiła dwuletni kontrakt sponsorski na koszulki z firmą Autonomy zajmującą się infrastrukturą oprogramowania, o wartości 20 milionów funtów. Miesiąc później ujawnili umowę o wartości 5 milionów funtów z wiodącym bankiem i firmą zarządzającą aktywami Investec jako sponsor koszulek Ligi Mistrzów i krajowych rozgrywek pucharowych przez następne dwa lata. Od 2014 r. AIA jest głównym sponsorem koszul, początkowo z umową o wartości ponad 16 milionów funtów rocznie, która wzrosła do 40-45 milionów funtów rocznie w 2019 r. w ramach ośmioletniej umowy, która trwała do 2027 r.

1883-84: Pierwszy zestaw

1884–86

1889–90

1890–96

1896-98

Dostawcy zestawów i sponsorzy koszul

¹ Pojawił się tylko w Premier League. Investec Bank wystąpił w Lidze Mistrzów, Pucharze Anglii, Pucharze Ligi i Lidze Europy.

² Aurasma jest spółką zależną Autonomy Corporation .

³ Hewlett-Packard jest spółką-matką Autonomy Corporation i pojawił się tylko w Premier League. AIA wystąpiła w Pucharze Anglii, Pucharze Ligi i Lidze Europy.

Własność

Tottenham Hotspur FC stał się spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, Tottenham Hotspur Football and Athletic Company Ltd, w dniu 2 marca 1898 roku, aby zebrać fundusze dla klubu i ograniczyć osobistą odpowiedzialność jego członków. 8000 akcji zostało wyemitowanych po 1 GBP za sztukę, chociaż tylko 1558 akcji zostało objętych w pierwszym roku. Łącznie do 1905 r. sprzedano 4.892 akcji. Kilka rodzin posiadało znaczne udziały; byli wśród nich rodzina Wale'ów, która była związana z klubem od lat 30. XX wieku, a także rodziny Richardson i Bearman. Od 1943 do 1984 członkowie tych rodzin byli prezesami Tottenham Hotspur FC po śmierci Charlesa Roberta, który był przewodniczącym od 1898 roku.

Na początku lat 80. przekroczenie kosztów budowy nowej trybuny Zachodniej wraz z kosztami odbudowy zespołu w poprzednich latach doprowadziło do narastania długów. W listopadzie 1982 roku fan klubu Irving Scholar kupił 25% Tottenhamu za 600 000 funtów i wraz z Paulem Bobroffem przejął kontrolę nad klubem. Aby pozyskać fundusze, Scholar wprowadził Tottenham Hotspur plc, który w całości jest właścicielem klubu piłkarskiego, na Londyńską Giełdę Papierów Wartościowych w 1983 r., jako pierwszy europki klub sportowy notowany na giełdzie i stał się pierwszą spółką sportową, która weszła na giełdę . Zarówno kibice, jak i instytucje mogą teraz swobodnie kupować i handlować akcjami firmy; orzeczenie sądu z 1935 r. dotyczące klubu ( Berry and Stewart v Tottenham Hotspur FC Ltd ) ustanowiło wcześniej precedens w prawie spółek, że dyrektorzy spółki mogą odmówić przeniesienia udziałów z udziałowca na inną osobę. Emisja akcji zakończyła się sukcesem i szybko sprzedano 3,8 mln akcji. Jednak nieprzemyślane decyzje biznesowe za Scholara doprowadziły do ​​trudności finansowych i w czerwcu 1991 roku Terry Venables połączył siły z biznesmenem Alanem Sugar, aby kupić klub, początkowo jako równorzędny partner, z których każdy zainwestował 3,25 miliona funtów. Sugar zwiększył swój udział do 8 milionów funtów do grudnia 1991 roku i stał się dominującym partnerem, sprawującym skuteczną kontrolę nad klubem. W maju 1993 Venables został zwolniony z zarządu po sporze. W 2000 roku Sugar zaczął rozważać sprzedaż klubu, aw lutym 2001 sprzedał większą część swoich udziałów firmie ENIC International Ltd.

Większościowy udziałowiec, ENIC International Ltd, jest firmą inwestycyjną założoną przez brytkiego miliardera Joe Lewisa . Daniel Levy, partner Lewisa w ENIC, jest prezesem wykonawczym klubu. Po raz pierwszy nabyli 29,9% udziałów w klubie w 1991 roku, z czego 27% kupiono od Sugar za 22 miliony funtów. Udziały ENIC wzrosły w ciągu dekady poprzez zakup pozostałych 12% udziałów w Alan Sugar w 2007 roku za 25 milionów funtów oraz 9,9% udziałów należących do Steliosa Haji-Ioannou za pośrednictwem Hodram Inc. w 2009 roku. 21 sierpnia 2009 klub podał że wyemitowali kolejne 30 milionów akcji w celu sfinansowania początkowych kosztów rozwoju nowego projektu stadionu, a 27,8 miliona tych nowych akcji zostało zakupionych przez ENIC. Raport Roczny za 2010 r. wykazał, że ENIC nabyła 76% wszystkich Akcji Zwykłych, a także posiadała 97% wszystkich zamiennych umarzanych akcji uprzywilejowanych, co odpowiada posiadaniu 85% kapitału zakładowego. Pozostałe udziały posiada ponad 30 000 osób. W latach 2001-2011 akcje Tottenham Hotspur FC były notowane na Alternatywnym Rynku Inwestycyjnym (indeks AIM). Po ogłoszeniu na WZA 2011, w styczniu 2012 roku Tottenham Hotspur potwierdził, że klub wycofał swoje akcje z giełdy, przejmując je na własność prywatną.

Wsparcie

Tottenham ma dużą rzeszę fanów w Wielkiej Brytanii, pochodzących głównie z północnego Londynu i hrabstw Home . Jednak liczby frekwencji na mecze u siebie zmieniały się na przestrzeni lat. Pięć razy w latach 1950-1962 Tottenham miał najwyższą średnią frekwencję w Anglii. Tottenham zajmował 9. mice pod względem średniej frekwencji w sezonie 2008-09 Premier League i 11. mice we wszystkich sezonach Premier League. W sezonie 2017-18, kiedy Tottenham wykorzystywał Wembley jako swój stadion, miał drugą najwyższą frekwencję w Premier League. Jest również rekordzistą pod względem frekwencji w Premier League, z 83 222 udziałem w derbach północnego Londynu 10 lutego 2018 roku . Istnieje wiele oficjalnych klubów kibiców zlokalizowanych na całym świecie, podczas gdy niezależny klub kibiców, Tottenham Hotspur Supporters' Trust, jest oficjalnie uznawany przez klub jako organ reprezentujący kibiców Spurs.

Historycznie rzecz biorąc, klub miał znaczących zwolenników żydowskich ze społeczności żydowskich we wschodnim i północnym Londynie, a około jedną trzecią jego zwolenników oszacowano na Żydów w latach 30. XX wieku. Dzięki temu wczesnemu wsparciu wszyscy trzej prezesi klubu od 1984 roku byli żydowskimi biznesmenami, którzy wcześniej wspierali klub. Klub nie ma już większego żydowskiego kontyngentu wśród swoich fanów niż inne główne kluby londyńskie (szacuje się, że żydowscy kibice stanowią co najwyżej 5% jego fanów), choć mimo to jest nadal identyfikowany jako żydowski klub przez rywalizujących fanów. Antysemickie okrzyki kierowane do klubu i jego kibiców przez rywalizujących fanów były słyszane od lat 60. XX wieku, ze słowami takimi jak „ Jids ” lub „Jiddos” używanymi przeciwko kibicom Tottenhamu. W odpowiedzi na obelżywe okrzyki zwolennicy Tottenhamu, zarówno żydowscy, jak i nie-Żydzi, zaczęli skandować obelgi i przyjmować tożsamość „Yids” lub „Yid Army” począwszy od późnych lat siedemdziesiątych lub wczesnych osiemdziesiątych. Niektórzy fani postrzegają przyjęcie „Jid” jako oznakę dumy, pomagając rozbroić jego moc jako obelgę. Użycie „jid” jako samoidentyfikacji budzi jednak kontrowersje; niektórzy twierdzili, że słowo to jest obraźliwe, a jego użycie przez fanów Spurs „uzasadnione odniesienia [es] do Żydów w piłce nożnej” i że takie rasistowskie nadużycia powinny zostać wyparte w piłce nożnej. Zarówno Światowy Kongres Żydów, jak i Rada Deputowanych Brytkich Żydów potępiły używanie tego słowa przez fanów. Inni, tacy jak były premier David Cameron, argumentowali, że jego użycie przez fanów Spurs nie jest motywowane nienawiścią, ponieważ nie jest używane pejoratywnie, a zatem nie może być uważane za mowę nienawiści. Próby ścigania fanów Tottenhamu, którzy skandowali te słowa, nie powiodły się, ponieważ Prokuratura Koronna uznała, że ​​słowa użyte przez fanów Tottenhamu nie mogą być ocenione prawnie jako „grożące, obraźliwe lub obraźliwe”.

Kultura fanów

Istnieje wiele piosenek związanych z klubem i często śpiewanych przez fanów Spurs, takich jak „ Glory Glory Tottenham Hotspur ”. Piosenka powstała w 1961 roku po tym, jak Spurs ukończyli Double w 1960-61, a klub po raz pierwszy wszedł do Pucharu Europy . Ich pierwszymi przeciwnikami byli mistrzowie Polski Górnik Zabrze, a po zaciętym meczu Spurs ponieśli rewers 4:2. Twarda walka Tottenhamu skłoniła polską prasę do napisania, że ​​„nie byli aniołami”. Komentarze te rozzłościły grupę trzech fanów i na mecz rewanżowy na White Hart Lane przebrali się za anioły w białych prześcieradłach uszytych w togi, sandałach, sztucznych brodach i trzymając transparenty z biblijnymi hasłami. Aniołom pozwolono wejść na boisko, a ich gorliwość pobudziła kibiców gospodarzy, którzy odpowiedzieli wykonaniem „ Glory Glory Hallelujah ”, który wciąż jest śpiewany na tarasach na White Hart Lane i innych boiskach piłkarskich. Lilywhites również zareagowały na atmosferę, wygrywając remis 8:1. Ówczesny menedżer Spurs, Bill Nicholson, napisał w swojej autobiografii:

Nowy dźwięk zabrzmiał w angielskiej piłce nożnej w sezonie 1961-62. Był to hymn Glory, Glory Hallelujah śpiewany przez 60 000 fanów na White Hart Lane w meczach Pucharu Europy. Nie wiem, jak to się zaczęło ani kto to zaczął, ale zawładnęło ziemią jak uczucie religijne.

—  Bill Nicholson

Było wiele przypadków chuligaństwa z udziałem fanów Spurs, szczególnie w latach 70. i 80. XX wieku. Do znaczących wydarzeń należą zamieszki fanów Spurs w Rotterdamie podczas finału Pucharu UEFA w 1974 roku przeciwko Feyenoordowi oraz ponownie podczas meczów Pucharu UEFA w latach 1983-84 przeciwko Feyenoordowi w Rotterdamie i Anderlechtowi w Brukseli . Chociaż przemoc fanów od tamtego czasu osłabła, nadal odnotowuje się sporadyczne przypadki chuligaństwa.

Rywalizacja

Kibice Tottenhamu rywalizują z kilkoma klubami, głównie w rejonie Londynu. Najbardziej zaciekłe z nich jest z Arsenalem , rywalem z północnego Londynu . Rywalizacja rozpoczęła się w 1913 roku, kiedy Arsenal przeniósł się z Manor Ground w Plumstead na Arsenal Stadium w Highbury, a rywalizacja nasiliła się w 1919 roku, kiedy Arsenal niespodziewanie awansował do First Division, zajmując mice, które Tottenham uważał, że powinno być ich.

Tottenham dzieli także godną uwagi rywalizację z innymi londyńskimi klubami Chelsea i West Ham United . Rywalizacja z Chelsea ma drugorzędne znaczenie w porównaniu z Arsenalem i rozpoczęła się, gdy Tottenham pokonał Chelsea w finale Pucharu Anglii w 1967 roku, pierwszym w historii finale obejmującym cały Londyn. Fani West Hamu postrzegają Tottenham jako zaciekłego rywala, chociaż animozja nie jest odwzajemniana w takim samym stopniu przez fanów Tottenhamu.

Społeczna odpowiedzialność

Klub poprzez swój program społecznościowy od 2006 roku współpracuje z Radą Haringey i Metropolitan Housing Trust oraz lokalną społecznością nad rozwojem obiektów sportowych i programów socjalnych, które są również wspierane finansowo przez Barclays Spaces for Sport i Football Foundation. Fundacja Tottenham Hotspur otrzymała wsparcie polityczne na wysokim szczeblu od premiera, kiedy została uruchomiona na Downing Street 10 w lutym 2007 roku.

W marcu 2007 roku klub ogłosił partnerstwo z organizacją charytatywną SOS Children's Villages UK . Grzywny dla graczy trafią do wioski dla dzieci tej organizacji charytatywnej w Rustenburgu w RPA, a fundusze zostaną wykorzystane na pokrycie kosztów bieżących, a także na wsparcie różnych projektów rozwoju społeczności w Rustenburgu i okolicach. W roku finansowym 2006/2007 Tottenham znalazł się na szczycie ligi darowizn na cele charytatywne w Premier League, patrząc zarówno w kategoriach ogólnych, jak i jako procent obrotów, przekazując 4 545 889 funtów, w tym jednorazową darowiznę w wysokości 4,5 miliona funtów w ciągu czterech lat, aby ustalić fundacji Tottenham Hotspur. W porównaniu do darowizn w wysokości 9763 funtów w latach 2005-06.

Klub piłkarski jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych uczestników projektu 10:10, który zachęca osoby prywatne, firmy i organizacje do podejmowania działań na rzecz ochrony środowiska. Dołączyli w 2009 roku, zobowiązując się do zmnizenia swojego śladu węglowego. Aby to zrobić, zmodernizowali swoje światła do bardziej wydajnych modeli, zmnizyli ogrzewanie i odbyli mniej lotów krótkodystansowych, między innymi. Po pracy z 10:10 przez rok zgłosili, że zmnizyli emisję dwutlenku węgla o 14%.

W przeciwieństwie do tego, w ramach projektu Northumberland Development Project z powodzeniem dążyli do zmnizenia zobowiązań planistycznych sekcji 106 związanych z przebudową stadionu. Początkowo osiedle obejmowało 50% tanich mieszkań, ale później zniesiono ten wymóg, a opłata za infrastrukturę komunalną w wysokości 16 mln funtów została zmnizona do 0,5 mln funtów. Jest to kontrowersyjne na obszarze, który cierpi na wysoki poziom deprywacji, ponieważ Spurs wykupiło nieruchomości w celu przebudowy, usuwając istniejące mica pracy i firmy w celu rozwoju nieruchomości, ale nie tworząc wystarczającej liczby nowych mic pracy dla tego obszaru. Klub twierdził jednak, że po ukończeniu projekt zapewniłby 3500 mic pracy i zasilił lokalną gospodarkę około 293 milionami funtów rocznie oraz że posłuży jako katalizator dla szerszego, 20-letniego programu rewitalizacji obszaru Tottenhamu. W innych projektach w North Tottenham klub zbudował 256 niedrogich domów i szkołę podstawową dla 400 uczniów.

Tottenham Hotspur Kobiety

Kobieca drużyna Tottenhamu została założona w 1985 roku jako Broxbourne Ladies. Zaczęli używać nazwy Tottenham Hotspur w sezonie 1991/92 i grali w Regionalnej Lidze Piłki Nożnej Kobiet w Londynie i Południowym Wschodzie (wtedy czwarty poziom gry). Wywalczyli awans po zdobyciu szczytu ligi w latach 2007-08. W sezonie 2016-17 wygrali FA Women's Premier League Southern Division i późnizy playoff, zyskując awans do FA Women's Super League 2 .

1 maja 2019 Tottenham Hotspur Panie wygrały awans do FA Women's Super League z remisem 1:1 w Aston Villa, co potwierdziło, że zajmą drugie mice w mistrzostwach. Tottenham Hotspur Ladies zmieniło nazwę na Tottenham Hotspur Women w sezonie 2019-20.

Tottenham Hotspur Women ogłosiło podpisanie Cho So-hyun 29 stycznia 2021 r. Dzięki temu, że jej koreański męski odpowiednik Son Heung-min jest już w klubie, dało to Spurs rzadkie wyróżnienie, polegające na posiadaniu kapitanów zarówno męskiej, jak i żeńskiej reprezentacji Korei w jednym klubie.

Korona

Źródła: Tottenham Hotspur – Historia ( D ) Obok roku wskazuje rok z podwójną wygraną

Główne wyróżnienia

Domowy

Rozgrywki ligowe

• Pierwsza liga / Premier League (poziom 1)
  • Zwycięzcy (2): 1950–51, 1960–61 ( D )
• Druga liga / mistrzostwa (poziom 2)
  • Zwycięzcy (2): 1919–20, 1949–50

zawody pucharowe

• Puchar Anglii :
  • Zwycięzcy (8): 1900–01, 1920–21, 1960–61 ( D ), 1961–62, 1966–67, 1980–81, 1981–82, 1990–91
• Puchar Ligi / Puchar EFL :
  • Zwycięzcy (4): 1970-71, 1972-73, 1998-99, 2007-08
• Tarcza Dobroczynności FA / Tarcza Społeczności FA :
  • Zwycięzcy (7): 1921, 1951, 1961, 1962, 1967 *, 1981 *, 1991 * (*wspólne)

Europa

• Puchar Zdobywców Pucharów UEFA :
  • Zwycięzcy (1): 1962–63
• Puchar UEFA / Liga Europy :
  • Zwycięzcy (2): 1971–72, 1983–84

Statystyki i ewidencje

Wykres wydajności Tottenhamu od momentu dołączenia do Football League w 1908 roku

Steve Perryman ma rekord występów w Spurs, w latach 1969-1986 rozegrał 854 mecze dla klubu, z czego 655 to mecze ligowe. Jimmy Greaves jest rekordzistą w liczbie bramek klubowych z 266 golami w 380 ligowych, pucharowych i europkich występach.

Rekordowe zwycięstwo Tottenhamu w lidze to 9:0 przeciwko Bristol Rovers w Second Division w dniu 22 października 1977 roku. Rekordowe zwycięstwo klubu w pucharze nastąpiło 3 lutego 1960 roku z wygraną 13:2 nad Crewe Alexandra w FA Cup. Największe zwycięstwo Spurs w najwyższej klasie rozgrywkowej przyniosło zwycięstwo Wigan Athletic 22 listopada 2009 roku, kiedy wygrali 9:1 z Jermainem Defoe, który strzelił pięć goli. Rekordowa porażka klubu to przegrana 8:0 z 1. FC Köln w Pucharze Intertoto 22 lipca 1995 roku.

Rekordowa frekwencja u siebie na White Hart Lane wyniosła 75 038 5 marca 1938 w meczu pucharowym z Sunderlandem . Najwyższa odnotowana frekwencja u siebie miała mice na tymczasowym stadionie Wembley, ze względu na jego większą pojemność – 2 listopada 2016 r. na mecz Ligi Mistrzów UEFA 2016-17 z Bayerem Leverkusen pojawiło się 85 512 widzów, a 83 222 widzów wzięło udział w derbach północnego Londynu z Arsenalem . 10 lutego 2018 r., co jest najwyższą frekwencją odnotowaną w każdym meczu Premier League.

Klub zajmuje 13. mice w rankingu UEFA ze współczynnikiem klubowym 85,0 punktów od kwietnia 2020 r.

Gracze

Obecny skład

Na dzień 31 stycznia 2022 r.

Uwaga: flagi wskazują drużynę narodową zgodnie z zasadami kwalifikowalności FIFA . Gracze mogą posiadać więcej niż jedną narodowość spoza FIFA.

Nie. Poz. Naród Gracz 1 GK  FRA Hugo Lloris ( kapitan ) 2 DF  Irlandia Matt Doherty 3 DF  ESP Sergio Reguilón 4 DF  ARG Cristian Romero (wypożyczony z Atalanta ) 5 MF  LEGOWISKO Pierre-Emile Højbjerg 6 DF  PRZEŁĘCZ Davinson Sanchez 7 FW  KOR Syn Heung-min 8 MF  ENG Harry mruga 10 FW  ENG Harry Kane ( wicekapitan ) 12 DF  BIUSTONOSZ Emerson Royal 14 DF  WAL Joe Rodon

Nie. Poz. Naród Gracz 15 DF  ENG Eric Dier 19 MF  ENG Ryan Sessegnon 21 MF  SWE Dejan Kulusevski (wypożyczony z Juventusu ) 22 GK  WŁOCHY Pierluigi Gollini (wypożyczony z Atalanta ) 23 FW  NED Steven Bergwijn 25 DF  ENG Japhet Tanganga 27 FW  BIUSTONOSZ Lucas Moura 29 MF  ENG Oliver Skipp 30 MF  URU Rodrigo Bentancur 33 DF  WAL Ben Davies 40 GK  ENG Brandon Austin

Wypożyczony

Uwaga: flagi wskazują drużynę narodową zgodnie z zasadami kwalifikowalności FIFA . Gracze mogą posiadać więcej niż jedną narodowość spoza FIFA.

Nie. Poz. Naród Gracz 11 FW  ESP Bryan Gil (wypożyczony do Walencji do końca sezonu) 18 MF  ARG Giovani Lo Celso (wypożyczony do Villarreal do końca sezonu) 28 MF  FRA Tanguy Ndombele (wypożyczony do Olympique Lyonnais do końca sezonu) 38 DF  USA Cameron Carter-Vickers (wypożyczony do Celticu do końca sezonu)

Nie. Poz. Naród Gracz 41 GK  ENG Alfie Whiteman (wypożyczony do Degerfors IF do końca szwedzkiego sezonu 2022) 47 FW  ENG Jack Clarke (wypożyczony do Sunderlandu do końca sezonu) — MF  SEN Pape Matar Sarr (wypożyczony do FC Metz do końca sezonu)

Akademia Młodzieży

Kadra zarządzająca i wspierająca

Rola	Nazwać
Menedżer	Antonio Conte
Asystent głównego trenera	Cristian Stellini
Trener pierwszej drużyny	Ryan Mason
Trener fitnessu	Costantino Coratti
Trener fitnessu	Giampiero Ventrone
Trener fitnessu	Stefano Bruno
Trener analityki	Gianluca Conte
Trener bramkarzy	Marco Savorani
Ambasador klubu	Król Ledleya
Kierownik Akademii	Dziekan Rastrick
Kierownik ds. rozwoju piłkarzy (U-17 do U-23)	Chris Powell
Główny harcerz	Piotr Braund
Asystent głównego harcerza	Mick Brown
Starszy harcerz	Ian Broomfield
Pierwsza drużyna skauta Europy	Dziekan White
Kierownik ds. medycyny i nauk o sporcie	Geoff Scott
Główny fizjoterapeuta	Stuart Campbell
Specjalista od żywienia	Tiberio Ancora

Dyrektorzy

Menedżerowie i gracze

Menedżerowie i trenerzy w historii klubu

• Wymienione według tego, kiedy zostali menedżerami Tottenham Hotspur:

• (C)  – Dozorca
• (I)  – Przejściowy
• (FTC)  – Trener pierwszego zespołu

Klubowa sala sław

Następujący zawodnicy zostali uznani za „wielkich” za swój wkład w klub lub zostali wpisani do Galerii Sław klubu: Ostatnimi nabytkami do Galerii sław klubu są Steve Perryman i Jimmy Greaves z 20 kwietnia 2016 r.

Gracz Roku

Zgodnie z głosowaniem członków i posiadaczy karnetów. (Rok kalendarzowy do sezonu 2005-06)

Kluby zrzeszone

• Międzynarodowy
• Trzęsienia ziemi w San Jose
• Południowochińskie AA
• Supersport United

Bibliografia

Bibliografia

• Płaszcz, Marcinie; Fisher, Alan (2016). Ludowa historia Tottenhamu Hotspur: jak kibice Spurs ukształtowali tożsamość jednego z nłynnizych klubów na świecie . Publikowanie prezentacji. ISBN 9781785312465.
• Davies, Hunter (1972). Gra Chwała . Główny nurt. ISBN 978-1840182422.
• Donovan, Mike (2017). Chwała, Chwała Lane . Publikowanie prezentacji. ISBN 978-1-78531-326-4.
• Goodwin, Bob (1988). Ostrogi: kompletny rekord 1882-1988 . Książki Breedona. ISBN 978-0907969426.
• Goodwin, Bob (2003). Spurs: Historia Ilustrowana . Bredon. ISBN 1-85983-387-X.
• Shakeshaft, Simon; Burney, Daren; Evans, Neville (2018). Koszula Spurs . Wydawnictwo sportowe Vision. ISBN 978-1909534-76-6.
• Welch, Julia (2015). Biografia Tottenhamu Hotspur . Wydawnictwo sportowe Vision. ISBN 9781909534506.
• Herold Tottenhamu i Edmontona (1921). Romans futbolu, historia Tottenham Hotspur FC [ dostęp 30 czerwca 2018 r .] .

Dalsze czytanie

Zewnętrzne linki

• Oficjalna strona internetowa
• Tottenham Hotspur na oficjalnej stronie Premier League
• Wiadomości Tottenham Hotspur – Sky Sports
• Tottenham Hotspur Ladies Oficjalna strona klubu kobiet
• Zaufanie kibiców
• Spurs Kanada
• Tottenham Hotspur Brazylia
• Tottenham Hotspur Szwajcaria
• Historia ostróg 1882–1921
• Archiwum Timesonline
• Pełna lista wyróżnień

Witryny z wiadomościami

• Tottenham Hotspur FC w BBC Sport : Wiadomości klubowe – Ostatnie wyniki i terminarz
• Statystyki Tottenham Hotspur
• Brytkie kroniki Pathe